استبدادِ عادل/ سیاست «اندک سالاری» با عموم مردم چه می‌کند؟
به گزارش تحریریه روزنگار- جامع؛ ماجرای فکرِ غلامعلی حدادعادل هر چند وقت یک‌بار می‌شود؛ سرخطی که دستخطی از خواص را در پشت خود دارد. طیبه ماهروزاده، استاد دانشگاه الزهرا و همسر غلامعلی حدادعادل در آبان سال ۱۳۹۸ با حضور در یکی از برنامه‌های تلویزیون، فراتر از نگاه‌های جناحی و جلوتر از دعواهای رسانه‌ای از یک واقعیت در حوزه سیاست‌گذاری عمومی کشور، پرده برداشت و گفت؛ «مدرسه غیرانتفاعی تاسیس کردیم چون؛ وقتی پسرم به سن دبیرستان رسید و می‌خواست به رشته علوم انسانی برود، مدرسه مناسبی برایش وجود نداشت.» و این یعنی؛ حذف سیاست «کثرت‌گرایی» و جایگزینی سیاست «اندک سالاری» در حوزه تصمیم‌گیری، تصمیم‌سازی و سیاست‌گذاری در نهادهای عمومی جامعه. تاسیس و مدیریت مدارس علوم انسانی فرهنگ به پشتوانه خانواده حداد عادل که می‌توان آن را اتفاقی مطلوب در حوزه علوم انسانی دانست، به عنوان یکی از مصادیق تصمیم‌گیری اندک سالارانه در کشور، می‌گوید؛ حوزه سیاست‌گذاری و تصمیم‌گیری در کشور به اداره نخبگان و خواص، به نفع عده‌ای اندک با تحمیل هزینه بر عموم مردم جامعه، سازماندهی می‌شود.
جامعه‌شناسان اقتصادی از جمله جمیز رابینسون بر این باورند که؛ اتخاذ سیاست‌های استخراجی توسط نخبگان در جوامع مختلف یکی از عوامل مهم در حذف عموم مردم به بهای بهره‌ی بیش‌تر عده‌ای اندک در دنیای امروز است.
خاستگاه فکری حداد عادل که در روزهای اخیر نیز با اظهارنظرش درباره تاسیس مراکز تربیت‌معلم به صورت غیرانتفاعی، ردِ خود را نشان داده است، به بیانی ساده این پیام را از این تفکر یادآوری می‌کند که «برای طرد اقشار مختلف مردم در فرآیندهای تصمیم‌گیری عمومی ناگزیر به تعرض به حقوق همه کسانی هستیم که به نخبگان و طبقه خاص جامعه تعلق ندارند.» و این همان استبدادی است که عادل‌ها در مدیریت عدل برای مردم دارند. تاسیس مراکز تربیت معلم غیرانتفاعی و واگذاری فرصت برابر تربیت معلم به بخش خصوصی در محدوده نگاه تنگِ حدادعادل، همان هزینه شدن عموم جامعه در راستای نفع و موفقیت گروهی کوچک اما قدرتمند و صاحب نفوذ است.
