انتخاب‌های محدود / چرا اظهار نظر وزیر علوم در «تبدیل کانکس محل تحصیل امیرمحمد خالقی به مدرسه» از رفتارها و تصمیمات محدودِ سیاست‌گذاران در عدالت آموزشی، خبر می‌دهد؟
تحریریه روزنگار- جامع:
حسین سیمایی، وزیر علوم، تحقیقات و فناوری در صفحه اینستاگرامی‌اش پس از حضور در مراسم ختم دانشجوی متوفی کوی دانشگاه تهران، امیرمحمد خالقی از یک تصمیم مهم می‌نویسد. سیمایی در این اظهار نظر از شرمساری برای وضعیت عدالت آموزشی در کشور می‌گوید و از تبدیل مدرسه کانکسی دانشجوی متوفی به یک مدرسه خبر می‌دهد. این اظهار نظر وزیر علوم که مورد استقبال در افکار عمومی نیز قرار گرفت، از محدودیت در انتخابِ رفتار و تصمیم یک مسئول و سیاست‌گذار در پی یک اثر اجتماعی قویی، پرده‌دری می‌کند. کوین مورفی، جامعه‌شناس اقتصادی بر این باور است که «هنگامی که آثار اجتماعی یک اتفاق قویی هستند، آزادی انتخاب محدود می‌شود.»
محدودیت در انتخاب در «مسئله عدالت آموزشی» در چارچوب رفتاری مسئولان و خلاء تصمیمات سیاستی و پشتیبان، خود را بیش از سایر بخش‌ها نشان می‌دهد. اظهار شرمساری وزیر علوم از وضعیت نامناسب عدالت آموزشی او را به سمت اتخاذ تصمیم تبدیل یک کانکس به مدرسه به معنای متعارف آن می‌کشاند. در نهایت این تصمیم در دالان اثر آبشاری رفتارهای سیاست‌گذاران می‌افتد و به رفتارها و تصمیمات مشابه در عدالت آموزشی منجر می‌شود. ادبیات اثر آبشارهای اطلاعاتی نشان می‌دهد که چگونه انتخاب‌های اولیه بر انتخاب‌ها و رفتارهای بعدی اثر می‌گذارند. بر این اساس سرمایه اجتماعی کشور که بخش بزرگی از آن را مسئولان دولتی، مجلس و… تشکیل می‌دهند در دوگانه‌های برگزیدن انتخاب‌های محدود در کنار خلاءهای سیاستی و حمایتی، رویکردی مشابه رفتارها و تصمیمات گذشته اتخاذ می‌کنند و تصمیم تک‌بعدی تبدیل مدرسه کانکسی به مدرسه، سبب انتقال و تقلیل امر عدالت آموزشی به عدالت در ساخت و ساز می‌شود.
