توتوچان، دخترکی آن سوی پنجره + معرفی کتاب
تحریریه فرهنگ و تربیت- جامع؛
«توتو» مخفف تتسوکو و نامی است که نویسنده در بیان خاطراتش برای خود استفاده کرده است. توتوچان ماجرای دخترک ژاپنی هفت ساله‌ای است که به تازگی از مدرسه قبلی‌اش به علت بازیگوشی، پرانرژی بودن و تفاوت با دوستانش مورد نقد قرار گرفته و سپس اخراج شده است و می‌خواهد به یک مدرسه جدید و خاص به اسم «توموئه» برود.
«توموئه» مدرسه‌ای است که موسس آن کویاباشی، شیوه آموزشی جدیدی را در پیش گرفته بود که کسی در دانش آموزان را مجبور نمی‌کرد که از رویکرد یا روش خاصی پیروی کنند و دانش آموزان در انتخاب علایق و طرز فکر خود آزاد بودند. تقویت خلاقیت و کنجکاوی، یادگیری ارتباط موثر اجتماعی، آشنایی و گشت و گذار در طبیعت از اهداف اصلی این مدرسه بوده است.
موسس مدرسه معتقد بود که الگوهای از پیش تعیین‌شده خلاقیت و جاه‌طلبی دانش آموزان را سرکوب می‌کند و رؤیاهای بزرگ آنان را از بین می‌برد! از همین رو از مربیان خود می‌خواست دانش آموزان را در چهارچوب‌های فکری مشخص شده قرار ندهند.
این کتاب یکی از پروفروش ترین کتاب‌های جهان در حوزه مدرسه، کودکان و نوجوانان است و به چندین زبان دنیا نیز ترجمه شده است.
کتاب به نوجوانان، معلمان و کنشگران تربیتی که ذهن خلاقی دارند و از مدارس معمولی خسته شده اند پیشنهاد می شود.
برشی از کتاب:
دانش آموزان مدرسه «توموئه» هر یک در حیاط مدرسه درختی برای خود داشتند که می‌توانستند از آن بالا بروند. درخت توتوچان در کناره حیاط و در نزدیکی حصاری قرار داشت که جاده منتهی به قصر کوهون بوتس از کنار آن می‌گذشت. این درختی بود بزرگ که بالا رفتن از آن به سختی ممکن می‌شد؛ اما بعد از بالا رفتن از آن می‌شد روی شاخه‌ای چنگال مانند ایستاد که حدود ۲ متر از زمین فاصله داشت. محل جدا شدن این شاخه از تنه، آنقدر بزرگ بود که به ننوی راحتی می‌ماند. توتوچان عادت داشت زنگ تفریح و یا بعد از ساعت کلاس روی این شاخه رفته و به دور دست‌ها یا آسمان و یا کسانی که از زیر درخت می‌گذشتند، نگاه کند!
