بـی‌سـیاستی/ تعطیلی‌های پیاپی با آموزش عمومی چه می‌کند؟
تحریریه روزنگار- جامع:
تعطیلی‌های پیاپی مدارس از پرتکرار‌ترین اخبار آموزش و پرورش در سال ۱۴۰۳ بود. مسئله ناتراری انرژی در راس علت این تعطیلی‌ها بوده است اما با وجود آگاهی دستگاه‌های اجرایی از این مسئله پیش از آغاز سال تحصیلی، تدبیری برای آن در نظرگرفته نشده‌است. انفعال دستگاه آموزش و پرورش در برابر تعطیلی‌های پیاپی چه سرانجامی خواهد داشت؟
داده های شرکت ملی گاز ایران (دی ۱۴۰۲) نشان می دهد سهم بخش خانگی و آموزشی از مصرف گاز، کمتر از ۲۵ درصد است، و صنایع و نیروگاهها بیش از ۶۰ درصد از گاز را می‌سوزانند. با این حال باز هم تعطیلی مدارس، همواره اولین راهکار مقابله با این مسئله بوده‌است.
ارائه راهکار تعطیلی بدونِ جبران، برای ناترازی انرژی به معنای بی‌تفاوتی نسبت به نسل آینده و سرمایه‌ی اجتماعی‌ست. پژوهش بانک جهانی (۲۰۲۳) ثابت کرده هر ۵ روز تعطیلی بدون برنامه جبرانی، معادل ۱.۵ ماه کاهش یادگیری پایدار در دروس ریاضی و علوم است. بر این اساس تعطیلی‌ها در بلندمدت بر کیفیت یادگیری تاثیر منفی چشم‌گیری دارد. همچنین در آزمون‌های هماهنگی که هر ساله در کشور برگزار می‌شود از جمله در امتحانات نهایی، شاهد میانگین پایین نمرات دانش‌آموزان هستیم. بنابراین تکرار تعطیلی‌ها و آموزش کم‌رمق، سبب استمرار میانگین پایین نمرات امتحانات نهایی در سال جاری می‌شود.
نتیجه‌ی تعطیلی‌های پیاپی تنها محدود به سرانجام نرسیدن بودجه‌‌ی آموزشی نیست؛ این مسئله بیش از همه به ضرر دانش‌آموزان محروم تمام می‌شود. بهره‌گیری از آموزش غیرحضوری به سبب عدم دسترسی به اینترنت یا تلفن همراه هوشمند، برای بسیاری از این دانش‌آموزان ممکن نیست. به همین سبب آنها با هر تعطیلی، علاوه بر آنکه دچار ضعف درسی می‌شوند، محکوم به خروج از چرخه‌ی یادگیری خواهند بود. بنابراین غیرحضوری شدن مکرر آموزش، ضربه بزرگی بر پیکر عدالت آموزشی‌ست.
صادق ستاری فرد، معاون سابق تربیت بدنی و سلامت وزارت آموزش و پرورش در شبکه اجتماعی ایکس نوشت:
هر روز تعطیلی مدارس با هدر رفت حدود ۱۵۱۵ میلیارد تومان؛ باعث افت تحصیلی، کاهش کیفیت آموزشی، عدم اجرای برنامه‌های درسی مهارتی و تربیتی، افزایش نابرابری آموزشی و اضطراب ناشی از محدودیت‌های دسترسی به آموزش مجازی به‌ویژه در مدارس ابتدایی، روستایی، عشایری و بالاخص هنرستان‌ها می‌شود.
مسئله ناترازی انرژی، واقعیتی انکارناپذیر است و سخت‌ترین ضربه را به آموزش عمومی کشور زده است. سوال اصلی این است که سیاست جبرانی آموزش‌وپرورش برای این مسئله چه خواهد بود؟ آیا دستگاه آموزش عمومی کشور، همچنان انفعال و سکوت را در پی خواهد گرفت یا برای جبران تعطیلی‌های فعلی در سال آینده برنامه‌ای دارد؟
